Maandag 28 juli

De eerste dag met wolken!
Afscheid genomen van de aussies. Zij gaan nog een trip maken door de okavango delta en bij Vic falls. Zij hebben wel de big 5 gezien en nog veel meer: wilde honden die impala's het water injagen, waarna de impala's door Hippo's verdronken worden! Een olifant die vlakbij kwam, terwijl Elisa op het dak zat voor mooie foto's. Brrr. Een Leopard in een boom.
Allard is er zo sneu van dat hij op een nacht droomt van een luipaard en dit in het oor van X schreeuwt..

Na het gebruikelijke inpakwerk gaan we op pad: eerst tanken, de banden weer op spanning brengen en naar een Nissan dealer voor een offerte voor beide spiegels. We hadden het zelf al bedacht, maar ook de mannen van Nissan zeggen het: we hadden veel beter een auto kunnen kopen en aan het eind verkopen. Zou veel goedkoper geweest zijn. Tja.
Gewone tenten zou ook gemakkelijker geweest zijn. Kun je tenminste nog je auto gebruiken. I zou dan wel haar sanitaire trappetje missen.

Van Maun naar Ghanzi: was ca 3 uur rijden. Vlakbij nog even naar het dorpje D'Kar geweest voor kunst van de SAN. De school was net uit, voor we het wisten werden we omringd door heel veel schoolkinderen, grotendeels san. Ze vonden X weer erg interessant. Op een gegeven moment hadden ze haar omsingeld en voelde X zich belaagd. Gauw in de auto. Kadootjes uitdelen durfden we niet. Er waren gewoon teveel kinderen.

De camping lag ca 3 km van de snelweg: Allard zag zijn kans zodra we moesten stoppen om het hek open te doen en sprong achter het stuur om vervolgens 10 minuten te slalommen rond stenen en kuilen.
De kampeerplekken lagen temidden van allerlei doornstruiken en doornbomen. Na wat illegaal sloopwerk hadden we een mooi plekje. Om 4 uur hebben we een wandeling gemaakt met een bushman familie en een tolk. F en X waren niet mee. Die hadden meer zin in cola met WiFi.

Wat een triest verhaal: in eerdere eeuwen werden deze oorspronkelijke bewoners verjaagd naar de kalahari woestijn. Zij konden daar overleven. Het zijn echte nomaden en jagers. Zij deden aan geboortebeperking, doodden wild alleen om te kunnen overleven en hadden heel veel plantenkennis. Een van de medicinale planten is nu gepatenteerd: zij kunnen hier niet meer over beschikken.
Sinds enige tijd mogen ze ook niet meer in de kalahari leven. Er is nog een internationale rechtszaak geweest die zij wonnen. Maar de regering van Botswana verbiedt hen te jagen. Dus hun cultuur is gedoemd te verdwijnen.

De bushmen lieten ons zien hoe ze van struisvogel eieren waterreservoirs maken,van de schaal sieraden, hoe ze knollen en wortels uit de grind haalden en vuur maakten met stokken en gras. Ze lieten ons schraapsel van een knol fijnknijpen waarna er vocht uit droop: het smaakte wat bitter. Met deze knol wasten ze zichzelf, droogden ze zich en dronken ze vocht. Naderhand waren onze handen heel schoon en voelden zacht aan. Amazing!
Indrukwekkende mensen van klein en tenger formaat met de bijzondere kliktaal.

Na de wandeling een koel biertje op het terras en daarna heerlijke pizza's besteld.
Nog gesproken met de eigenaars. Het is hard werken daar in Afrika. De lokale mensen hebben weinig visie ( in onze ogen) en leven bij de dag.
En wie troffen we aan op dezelfde camping? Jawel, de Duitsers. De vrouw schoot meteen schielijk weg toen T riep " you have our maps"
Uiteindelijk hebben we ze teruggekregen, na allerlei smoezen etc.